Iwan Kulik Iwan Kulik urodził się w 1959 r. we wsi Leszczówka (Leszcziłka) w centralnej Ukrainie. W 1979 r. rozpoczął studia na Wydziale Pedagogicznym (kierunek wychowanie plastyczne) na uniwersytecie w Dniepropietrowsku, a w 1983 r. przeniósł się do Instytutu Sztuk Użytkowych w Charkowie, gdzie studiował najpierw architekturę wnętrz, a potem malarstwo monumentalne. Początkowo zajmował się sztuką monumentalną w różnych jej aspektach – tworzył freski, mozaiki, witraże i monumentalne obrazy ścienne. Z czasem poszerzył swoje zainteresowania o nowe formy – m.in. rzeźbę. Cały czas powstawały też obrazy olejne. Przełomem w jego twórczości było spotkanie z diasporą ormiańską, a szczególnie z twórczością Akopa Akopiana i z samym artystą. W październiku 1990 roku przyjechał do Polski i osiedlił się w Warszawie. Jego pierwsze prace w Polsce to gobeliny, które obecnie znajdują się w prywatnych kolekcjach w Australii. Od momentu zamieszkania w Polsce dominującą część jego twórczości stanowią obrazy olejne, które często łączą się w cykle tematyczne. Najważniejsze z nich to cykle inspirowane wielkimi postaciami historii i sztuki (Joanna D`Arc, Toulouse-Lautrec, Van Gogh, Napoleon, Don Kichot), nastrojem miejsc (pracownie krawieckie, sceny z życia ulicznych muzykantów, Odessa, rybacy), portrety wybitnych postaci współczesnych (Jan Paweł II, Roman Polański). Swoistym wkładem polskim w twórczość Iwana Kulika jest postać Stańczyka, któremu poświęcił znakomitą część swoich obrazów.
Pobyt w Kazimierzu Dolnym (historyczne miasteczko w centralnej Polsce)
zainspirował go do namalowania szeregu obrazów o tematyce żydowskiej.
Zostały one bardzo dobrze odebrane przez tę społeczność. Jeden z nich
znajduje się w prywatnych zbiorach premiera Szarona. Iwan Kulik został
zaproszony przez włoską winnicę w Cormons do namalowania obrazu zdobiącego
etykietę „Wina Pokoju”. Jest to szczególny zaszczyt oferowany każdego roku
tylko najwybitniejszym artystom. Projekty etykiet tworzyli m.in. Vico
Calabro, Igor Mitoraj, Yoko Ono. Wernisaż XXVII Wystawy
|